JOHN CLEARY - BLUES PEER - 15/07/17

Artiest info
website  
 

BLUES PEER - 15/07/17

 

Brits sideman, componist, singer-songwriter en pianist Jonathan “Jon” Cleary stond dit jaar tijdens Blues Peer op zaterdag geprogrammeerd om het publiek te bezielen met een portie funky NOLA R&B. We hadden met Cleary een afspraak gemaakt en keken uit naar deze ontmoeting. Cleary, die door het touren en reizen erg moe was en er wat afwezig bij leek, maakte alsnog voor zijn optreden tijd voor ons vrij, om op onze vragen te beantwoorden. Nogmaals bedankt Mr. Jon Cleary!

Jon Cleary, om hem verder voor te stellen, groeide op in het landelijke Cranbook, Kent, in een muzikale familie. Zijn grootouders traden o.a. op als The Little Fellow With The Educated Feet. Grootmoeder als zangeres en grootvader als tapdanser. Zijn vader was een skiffle man, die Jon gitaar leerde spelen, zodat Jon al vanaf zijn vijfde gitaar speelde. Als Jon vijftien is, richt hij zijn eerste band op. Buiten blues, jazz en soul gaat zijn muziek voorkeur vooral uit naar de muziek van New Orléans. Dit verklaart in 1980, zijn vroege verhuis naar NO, de “Crescent City” (crescent: verwijzend naar de halve maanvormige strook langs de bocht vd MS rivier waar oorspronkelijk gebouwd werd). Hier hing hij hier rond aan de Mapple Leaf Club, een funky bar waar vele piano legendes (als Roosevelt Sykes en James Booker) optraden, waar hij in ruil voor wat bier en een vrije inkom, de bar verfde. Daar ontdekte Cleary zijn liefde voor de blues piano. Na een tijdelijke terugkeer naar The Big Easy Londen, richt hij er een zeskoppige NO R&B band op. Maar NO roept hem terug en optredens in lokale clubs blijven niet achter. Hij treedt er op met Smokey Johnson, James Singleton, George Porter en (gedurende twee jaren) met de band van Walter "Wolfman" Washington. Cleary werkte als componist al samen met Bonnie Raitt (hij speelde tot in 2009 in haar band), D' Angelo, Maria Muldaur, Taj Mahal en Eric Clapton.

Door visum problemen moet Cleary echter terug naar Engeland verhuizen. Hier komt hij in contact met producer John Porter, die hem had zien optreden in NO. Via Porter staat Cleary in de studio met Taj Mahal. Porter zelf is te horen op Cleary’s solo album ‘Moonburn’ [1999]. In 2002 neemt Cleary het album John Cleary & the Absolute Monster Gentlemen op, in 2008 ‘Mo Hippa’ en in 2012 volgt ‘Occapella!’. De “kern” bandleden van Cleary’s Absolute Monster Gentleman zijn gitarist Derwin "Big D" Perkins (The Friendly Travellers), bassist Cornell C. Williams en drummer Jeffery “Jellybean” Alexander, beiden zijn afkomstig uit New Orléans.

In Peer staat Jon Cleary op het podium met Cornell Williams (bas), Nigel Hall (keys) en A.J. Hall (drums).

Mr. John Cleary Hi! Welkom in Peer, welkom in België! Nogmaals bedankt dat je tijd voor ons wilt vrijmaken. We houden het kort, want we weten dat je nog wat rust nodig hebt voor je optreden!...

Mr. Cleary, toen ik review voorbereidde van uw laatste album ‘Go Go Juice’, heb ik op de site nog eens je biografie gelezen. Kan je ons uitleggen wat er je richting New Orléans drijft? Waarom is jou liefde voor Crescent City en zijn muziek zo groot?

Ik heb al een groot deel van mijn leven in New Orléans doorgebracht. Ik ben er (in 1980) na het beëindigen van mijn schooltijd in de UK, gaan wonen. Ik heb altijd naar NO willen gaan. Naargelang ik geld had ging ik enkele dagen, soms enkele weken naar ginds.
Waarom naar NO en niet naar Memphis, het andere muziek mecca?
Het komt door de mensen die in NO leven. Ze zijn zo verschillend van al de anderen die in de States wonen. De muziek is in NO een wezenlijk deel van het sociaal gebeuren. Men promoot er heel sterk de muziek. Van traditionele jazz  tot funk, blues en vele andere stijlen.
Ik hield van NO toen ik kind was en, ik ben altijd verliefd gebleven op de stad. 

Was je voorbestemd om muzikant te worden? Kwam het door je omgeving, je familie?

Mijn ganse familie was heel muzikaal. Mijn grootouders stonden op het podium. Mijn Moeder groeide op in de jaren ’50, de hoogdagen van de NO-jazz. Ze luisterde veel naar deze muziek en mijn vader speelde in een skiffle band. Ik groeide op in die muzikale omgeving.
Was je de enige muzikant in je familie?
Mijn broers en zussen zijn ook erg muzikaal.
Mijn éérste instrument, ik kreeg het van mijn vader, was een gitaar. Na mijn verhuis naar NO, koos ik voor de piano.

Door wie ben je muzikaal beïnvloed?

Ik ben erg beïnvloed door de oude muzikanten die ik ginds in NO ontmoet heb. Ik ben erg onder de indruk van het complexe van hun muziek, van de manier waarop ze hun arrangementen schrijven, van de structuren. Muziek in NO betekent ook plezier maken, dansen…

Je carrière en je muziek typeert zich door de liefde voor “verscheidenheid”. Is dit een typisch Jon Cleary trekje, of is dit iets wat iedere artiest per definitie heeft?

Het is niet de “verscheidenheid” op zich, maar omdat alles vanuit het hart komt, dat het zo typisch maakt. Dit maakt het zo anders.
Je kan inderdaad stellen, dat het typisch is voor mijn generatie, voor R&B stuff én vooral voor NO muziek, voor funk...

(In 2015 bracht Jon Cleary ‘GoGo Juice’ uit. John Porter was opnieuw de producer. De opnames gebeurden in de legendarische Dockside Studio in Maurice, Louisiana. Op het album staan negen originele nummers. Buiten Perkins (gitaar), Williams  (background vocals) en Alexander (background vocals) zijn er ook Terence Higgins (drums), Calvin Turner (bas), Shane Theriot (gitaar), Nigel Hall (keys), Danny Sadownick (percussie), Eric Bloom (trompet), Ryan Zoidis (sax), Charles Haloran (trombone) en de Dirty Dozen Horns (Kevin Harris, Roger Lewis, Efrem Towns, Kirk Joseph) en werden de background vocals gezongen door The Absolute Monster Gentleman (Cornell Williams, Derwin “Big D” Perkins, Jeffery “Jellybean” Alexander, Ivan Neville / nvdr).

Kan je reageren op de volgende dingen die ik in mijn ‘Go Go Juice’ album review schreef:

  1. “In het album vind je vele invloeden: soul, gospel, funk, Cuban & (natuurlijk) New Orléans… Wat zich vertaalt in verschillende stijlen en “grooves”: ska (“Pump it Up”), funk (“Getcha GoGo Juice”), soul (“Beg Steal or Borrow”)…”

Klopt, want New Orléans vat al deze invloeden samen. NO is de melting pot!
NO is door zijn ligging aan de Golf van Mexico, muzikaal heel erg beïnvloed door o.a. Jamaica en Cuba.
In de 19de eeuw waren er belangrijke kerken in NO, die de mensen bijeen bracht en waar er ook gezongen werd. 

>  “Een uitstekende songwriting, die volgens kenners gebaseerd is op ‘NO street language...’?”
Voorbeeld: “9-5”: de titel van het nummer is gebaseerd op fragmenten uit de traditionele songs “Junker Blues” en “Junco Partner”…

(Hij bedankt ons voor dit complement, deze mooie woorden…)
Je pikt inderdaad veel in je songwriting mee van wat je zelf op straat hoort en van wat de locals je vertellen. In NO is songwriting erg belangrijk omdat er sprake is van een evolutie, van de manier waarop de muziek zich ontwikkelt. De jonge muzikanten moeten zich verantwoorden bij de ouderen die weten waarover het gaat. Soms is dit erg grappig!

Werk je aan nieuwe songs, aan een nieuw album?

Ja, daar zijn we mee bezig. Ik werk er aan wanneer ik niet tour, in mijn eigen studio, thuis.    Als ik tour schrijf ik.

Ik heb ondertussen ook een solo album uitgebracht (‘Live at Chickie Wah Wah’ [2017] / nvdr), waarop ik zing en mezelf op piano begeleid.

Zijn er nog dingen die je zou willen doen in je muzikale carrière? Open items op je “bucket list”?

Ja, er zijn artiesten die ik al bewonder van toen ik nog een kind was: Taj Mahal, Bonnie Raitt, Dr. John, Ry Cooder… Ik speelde al in Dr. John’s band, met Taj Mahal, met Bonnie Raitt, John Scoffield…  
Eens optreden samen met Ry Cooder, ja dat zou ik zeker eens willen doen!

Wat boeit je naast de muziek?

Ik lees graag een boek. Ik hou van lekker eten, NO food. Ik reis graag…

Wat heb je over jezelf geleerd door/van je muziek,

(Hij denkt even na…) Over mezelf?
Een moeilijke vraag om nu even snel op te antwoorden!...

Laatste vraag: In 2008 was je (met Bonnie Raitt) al eens in Blues Peer. Hoe verschillend zal je optreden vanavond zijn? Wat zal er op je set list staan? Wat mogen we verwachten?

Ja, toen ik speelde in de band van Bonnie Raitt, nu sta ik er met een eigen band.
We touren in verschillende landen, voor steeds een verschillend publiek. Wat hetzelfde blijft is onze muziek.
Ik bepaal de set list en ik zeg de avond zelf, wanneer we wat gaan spelen. Soms zijn er de nodige verschillen…
Ik ben tevreden als ik denk dat ik zelf goed gezongen en gespeeld heb. Mijn muzikanten zorgen voor de rest…

Mr. John CLEARY, that were my questions. Thank you again for your time and thank you for your great funk music!...

Eric Schuurmans

Foto © Manon Houtackers
meer foto's